Τετάρτη 1η Φεβρουαρίου 2012, λέγαμε καλό μήνα και αστράφτανε οι μάσκες μας. Θείο δώρο η απανωτή χιονόπτωση (ΛΑΘΟΣ 1ο), οι ουρανοί επιτέλους ανοίγουν και η "Μόρντορ" διαλύεται, 10 αυτοκίνητα στο πάρκινγκ, δρόμοι κλειστοί και το βουνό δικό μας!
Παγωνιά βέβαια, αλλά μόλις είχα αρχίσει να αναρρώνω από ένα δάγκωμα (σκύλου) στο μεσαίο μου δάχτυλο και το μόνο που ήθελα ήταν να ξεχυθώ και να εμετιάσω κάθε σπιθαμή αφάγωτης πούδρας. "Τρώμε" κάποια γνωστά lines στα δεντράκια και όλα είναι αγνώριστα από το τόσο χιόνι που κάλυπτε τα πάντα με αφθονία.

Το χέρι μου έχει κοκκαλώσει και αναζητώ ζεστασιά. Συναντάμε όλα τα λοκάλια στην καντίνα και μπίρι, μπίρι, το μυαλό μου στο χέρι, νόμιζα ότι καταλήξαμε στο ότι επιτέλους ήρθε η ώρα να κατέβουμε το πιο επικό, κατά τους λόκαλς, run του βουνού!
Μας μπριζώνουν από την αρχή τις σεζόν γι᾽ αυτό το run.. Το Ε.Γ.Κ. μαγεία λένε, 20 λεπτά διάρκεια χωρίς διἀλειμμα για BLS.Μας δείχνουν βιντεάκια και ¨ατόφια πόρωση¨ κοσμεί τις περιγραφές τους.Στην κορυφογραμμή που ξεκινάει το περπάτημα τελικά μένουμε μόνο 3 για το Ε.Γ.Κ. Εγώ, ο Άκης και ο Κώστας.Τι έγινε; Κόλωσαν; Αναρωτήθηκα και το άφησα εκεί. (ΛΑΘΟΣ 2ο)Σύντομα είμαστε στην κορυφή με 360 θέα και ατελείωτες χιονισμένες κορφές να καθρεφτίζονται στις μεμβράνες μας.Δένουμε και ξεχυνόμαστε στο παγωμένο χιόνι τις κορφής επιφυλακτικά, έχοντας συνέχεια οπτική επαφή ο ένας με τον άλλον.
Το λούκι ανοίγει στα πόδια μας ηδονικά προκλητικό (ΛΑΘΟΣ 3ο) και εγώ ακολουθώ τον Άκη σε μια ασφαλή απόσταση από τα δεξιά,ενώ πίσω μου είναι ο Κώστας.


Έχω ανοιχτεί αρκετά δεξιά και ανενόχλητη βουτάω με μύτες και φάτσα την κορυφή του βουνού κατευθείαν μέσα στο λούκι. Την ίδια στιγμή ο Άκης ενώ κατευθύνεται προς το κέντρο του λουκίου ξαφνιάζεται από την απότομη αλλαγή του χιονιού(από πάγο σε πούδρα) και κόβει για να φύγει αριστερά.
 Και ΚΡΑΚ! Γίνονται όλα ασπρόμαυρα. 1-2 check, δεν έχω ούτε ήχο. Ένα βουητό κάπου στο βάθος. Είμαι σε ελεύθερη πτώση, αβοήθητη, στο έλεος του καταρράχτη, παρεούλα με τεράστιους όγκους πάγου. Κουνάω τα χέρια μου σαν καθυστερημένο προσπαθώντας να κρατηθώ στην επιφάνεια και ρίχνω λοξιές ματιές πάνω από τον ώμο μου βλέποντας το Δέντρο να πλησιάζει τα πόδια μου. Κλείνω τα μάτια μου και σφίγγομαι.
Λένε πως λίγο πριν σε πάρει ο Χαρούλης από τα μαλλιά να σε σύρει μέχρι τα ύδατα της Στυγός περνάει ολόκληρη η ζωή μπροστά από τα μάτια σου. Αυτό είναι πολύ πιθανό. Το μυαλό μου έτρεχε τόσο γρήγορα που δεν το προλάβαινα!
 Έφτιαξα ολόκληρη ιστορία για το τηλέφωνο που χτύπαγε ενώ έδενα στην κορυφή και δε σήκωσα, ακτινογραφίες από τις θρυμματισμένες μου φτέρνες, διάδρομοι νοσοκομείου, σχεδιαγράμματα και τύποι φυσικής που έχω να δω από το Λύκειο, κηδείες και όλα τα σενάρια (με ποσοστά και πιθανότητες) για το πού και πώς θα καταλήξω. (ΛΑΘΟΣ 4ο).
Είμαι με το σανίδι καρφωμένη στο Δέντρο, νομίζοντας ότι έχω σπάσει τα πάντα, και τώρα η "παρεούλα" μου έχει φέρει και τους φίλους της (τα πιάνα και τα αμόνια). Με στουμπώνουν με μπουνίδια στο κεφάλι και στους ώμους όλο και πιο βαθιά. Πολύ ξύλο. Έφτασα στο σημείο να πω “είμαι έτοιμη, τώρα μπορείς να με πάρεις". Πρέπει να ξεφύγω και νιώθω το σανίδι μου ότι έχει σπάσει, το βάρος μου αλλάζει και συνεχίζω την ελεύθερη πτώση (ουφ).
100 μέτρα πιο κάτω, σταματάω θαμμένη ολόκληρη με το ένα χέρι μου και το μισό μου στόμα από έξω. Αναπνέω. Προσπαθώ να κουνηθώ. Κουνιέται μόνο το χέρι μου που είναι έξω. Προσανατολίζομαι από τα μαλλιά μου που τα βαραίνουν κομμάτια γρανίτα-αίμα. Είμαι εγκλοβισμένη στο παγωμένο μου καταφύγιο αλλά για πόσο θα αντέξω σ᾽ αυτή τη στάση; Οι άλλοι; Με είδε ο Κώστας και έρχεται κοντά. Ο Άκης; πού είναι ο Άκης; Φωνάζει. Τίποτα. Προσπαθεί να σπάσει τα πιάνα από πάνω μου, αλλά έχουν μπετώσει. Ακούω τον Άκη. Θάφτηκε μέχρι τη μέση λίγο παρακάτω. Λέει είναι καλά. Βλέπω χρωματιστά τα μπουφάν των παιδιών και τους ακούω καθαρά τώρα.
  Με σώσανε. Με ξεθάψανε. Κοιτάω το πεδίο μάχης που απλώνεται άλλα 400 μέτρα πιο κάτω και αντιλαμβάνομαι πού θα είχα θαφτεί αν δε με είχε σταματήσει το Δέντρο. Με κουβαλήσανε. Οι διασώστες ήρθαν αστραπιαία. Τη γλίτωσα με έναν σπασμένο ταρσό, κάτι χτυπήματα στο κεφάλι, αλεπάλληλα όνειρα σε αυτοκίνητα που συγκρούονται και ένα Δέντρο-σωτἠρα πού έχει πάρει τ᾽ όνομά μου!

 



Συμπέρασμα; Πέρα από την Αλάσκα και τα βίντεο, συμβαίνουν χιονοστιβάδες σε όλα τα βουνά του κόσμου.Στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί 14 θάνατοι από χιονοστιβάδες (όλοι ορειβάτες), αλλά όσο το επίπεδο ανεβαίνει και τα βουνά γιομίζουν με ατίθασους και απροετοίμαστους εξερευνητές των απατήτων, τόσο θα βαφτίζονται και Δέντρα και λούκια και φρύδια με ονόματα φίλων χιονοδρόμων.





Θα ήθελα να στείλω τις ευχαριστίες μου:
Στον Άκη που ήταν ΕΚΕΙ.τον Κώστα,  Nollie,  Face, Χρήστο και το rescue crew του Χ.Κ. Καλαβρύτων που επίσης ήταν εκεί.Τη Βurton και τη Volcom για τον άψογο εξοπλισμό που βάσταξε αξιοπρεπώς.Το Βασίλη Μαγκλάρα, το Dicky και τη Μυρσίνη για τις φωτογραφίες.

  (ΛΑΘΟΣ 1ο) Όσο περισσότερο χιόνι υπάρχει και όσο πιο γρήγορα συσσωρεύεται, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχει να γλυστρίσει. Τις προηγούμενες ημέρες έριχνε απανωτά πάνω από 15-20 πόντους κάθε μέρα, με θερμοκρασίες που ανεβοκατέβαιναν και διαφορετικούς αέρηδες. Κουλουβάχατα, κοινώς, που θέλει τουλάχιστον καμιά-δύο μέρες να στερεοποιηθούν οι στρώσεις.

   (ΛΑΘΟΣ 2ο) Το βουνό δεν είναι μέρος να το παίζουμε μάγκες. Ρωτάμε τους λόκαλς και ενημερωνόμαστε πάντα για το ποια πλαγιά είναι safe για να ¨φαμε¨!

    (ΛΑΘΟΣ 3ο) Ο ενθουσιασμός δεν πρέπει να ξεπερνάει τα μέτρα ασφαλείας μας. Ο Κώστας ήταν ο μόνος που γνώριζε το run. Θολωμένη από την έκσταση, έχοντας σχεδιάσει το τέλειο line, περνάω μπροστά χωρίς να τσεκάρω τί χιόνι έχω κάτω απ᾽ τα πόδια μου. Μοιραίο;

   (ΛΑΘΟΣ 4ο) Be prepared. Ειδικά στην Ελλάδα, όσα beeper και να έχεις στο μπουφάν σου, το πιο πιθανό είναι η βοήθεια να έρθει πολύ καθυστερημένα και ανοργάνωτα. Η yoga και ένα 6μηνο αποκλεισμού σε μοναστήρι μπορούν να βοηθήσουν την αυτοσυγκέντρωσή μας σε κάτι τέτοιες καταστάσεις, αλλά και το internet κάνει θαύματα.Μπες και ενημερώσου:
Στα αγγλικά: http://www.avalanche.ca/cac/training/online-course.
Στα ελληνικά: http://www.skifun.gr/meteorologia/xionostibades.html.και τα πολύ βασικά σε αυτά τα 7 βήματα: http://www.wikihow.com/Survive-an-Avalanche